دانلود پاورپوینت بخشها استانداردها و برنامه فیزیکی مجتمع فرهنگی سینمایی

بخشی از مطلب
.
 
انواع كتابخانه‌ها 
میزان فضاهای كتابخانه
عوامل مؤثر بر تخصیص میزان فضاهای كتابخانه عبارتند از حجم مواد ومتون و
بخصوص كتابها، میزان سطح كه در كتابخانه اشغال می‌كنندو میزان جمعیت كتابخانه كه از طریق میزان گردش كتابها در سال تعیین می‌گردد.
فضای مورد میاز برای محاسبه زیربنای یك كتابخانه طبق فرمولی بنام VSC استاندارد IFLA به دست می‌آید
(110 / تعداد كتابها) + (مقدار محلهای نشستن + 72/3) + (430 / گردش كتابها) مثلا برای جا دادن 110 كتاب یك متر مربع در نظر گرفته می‌شود. محل نشستن یك خواننده 72/3 متراست.
ابعاد و استانداردهای پیشخوان و برگه دان
حداكثر ارتفاع قفسه‌های فهرست معمولا به اندازه ارتفاع 6 كشو است و در هر كشو نیز در حدود 100 كارت جای می‌گیرد.
فهرست معمولا در ارتباط مستقیم با میز امانت و میز اطلاعات مرجع قرار دارند و اغلب در مجاورت آنها مجموعه‌ای از كتابهای مرجع عمومی یا موارد استفاده همگانی نیز قرار می‌گیرند. از این رو محل قرار‌گیری فهرستها معمولا فضایی باز است كه در نزدیك ورودی قرار دارد و بوسیله ردیفهایی از قفسه‌های فهرستها و پیشخوان بررسی و جستجو كشوها تشكیل شده است. وسعت چنین محلی برای 4 ردیف قفسه‌های دو طرفه در حدود 12 متر مربع برآورد می‌شود.
وضعیت قفسه‌های استاندارد
عمق قفسه‌ها: در اغلب كتابخانه‌ها حداقل 90% كتابها دارای عرضی كمتر از 230 میلی‌متر هستند و عملا می‌توان قفسه‌های با عمق 230-200 میلی‌متر را استاندارد كرد. در صورت بكارگیری قفسه‌های دو طرفه با عمق 450 میلی‌متر حتی صرفه‌حویی بیشتری در فضا به عمل می‌آید.
چنانچه نگهداری كتابهایی با ابعاد كمی بزرگتر مورد نظر باشد عمق 490 میلی‌متر جوابگوست. طبق یك قاعده تجربی در یك كتابخانه 80% قفسه‌ها 200 میلی‌متری، 15% آنها 250 میلی‌متری و 5% باقیمانده 30 میلی‌متر هستند.
طول قفسه‌ها: طول استاندارد سالها برابر 1940 میلی‌متر بوده است. زیرا كه پذیرفته شده بود كه چشم خواننده توانایی دربرگرفتن بیش از این اندازه در یك نگاه ندارد. مطالعات بعدی اندازه بزرگتر تا 2220- میلی‌متر را نیز تایید كرد.
ارتفاع قفسه‌ها: ارتفاع كتابها بر فاصله میان طبقات و در نتیجه تعداد طبقات تاثیر می‌گذارد. در اكثر كتابخانه‌ها حداقل 90% كتابها را می‌توان در طبقات مركز تا مركز 280 میلی‌متر جای داد. به این ترتیب 7 طبقه و یك پاخور 150 میلی‌متری مجموعا ارتفاع 2120 میلی‌متر را برای قفسه‌ها به وجود می‌آورند كه بالاترین قفسه در ارتفاع 30 میلی‌متری با دسترسی آسان قرار می‌گیرد. در مورد معلولین ارتفاع مناسب و دسترسی 1370 میلی‌متر برای ن و 1500 میلی‌متر برای مردان است. پایین‌ترین طبقه در ارتفاع 300 میلی‌متری است و چهار طبقه 280 میلی‌متری (300 میلی‌متری) به درون آن می‌باشد.  
استاندارد میزها:
میزها از جمله مهمترین وسائل فضاهای مطالعه هستند.میزهای یك نفره: رقم قابل قبول برای این میزها 900×600 میلی‌متر می‌باشد. این رقم گاهی برای راحتی بیشتر خواننده تا یك متر نیز افزایش می‌یابد. اگر چه جذابیت بیشتری دارند ولی جای زیادی اشغال می‌كنند.
میزهای 2 نفره: میزهای 2 نفره‌ای كه از هم جدا نشده‌اند ظاهرا برای خوانندگانی كه روبروی هم قرار می‌گیرند جذابیت چندانی ندارند ولی در صورت قرارگیری در یك سمت ابعاد پیشنهادی 900×120 میلی‌متر می‌باشد.  
میزهای طولانی: میزهای طولانی قابلیبت جای دادن 4 تا 12 نفر را دارند. میزهای 4 نفره از بروز شلوغی جلوگیری كرده و در عین حال نحوه قرارگیری آنها جذاب و انعطاف‌پذیر نیز می‌باشند. عرض آنها نباید از 1200 میلی‌متر كمتر باشد. فضای جانبی میان خوانندگان نیز لازم است حداقل 900 میلی‌متر باشد. بین میزهای موازی باید حداقل 00 میلی‌متر فاصله پیش‌بینی شود. در عین حال نباید در انتهای این میزها محلی را برای نشستن در نظر گرفت.
 
نورپردازی
نورپردازی باید فضائی راحت برای مطالعه را به وجود آورد. موجب خیرگی و خستگی نشود، میزان گرما را افزایش ندهد و به جلوه ساختمان بیفزاید، جهت برآوردن موارد ذكر شده دو نوع نور وجود دارد: نور مصنوعی و نور طبیعی.
نور پروژه هم از نور طبیعی و هم از نور مصنوعی سقفی استفاده شده است
.روشنایی توصیه شده:
اتاق‌های مطالعه (رومه و مجلات 200 
میزهای مطالعه (كتابخانه‌های امانی  400 
میزهای مطالعه (كتابخانه‌های مرجع 600 
پیشخوان‌ها  600
مخزان بسته                100 صحافی               600  فهرست‌بندی طبقه‌بندی و اتاق‌های مخزن 400
 
آكوستیك
هیچ استاندارد مشخصی در مورد آكوستیك كتابخانه وجود ندارد اما اغلب حد تراز صداهای داخلی را 50 دسیبل (dB) تعیین می‌كنند.
گالری‌ها
ساختار عمومی گالری‌هافضای نمایشگاه بخش مهمی در این مجموعه به شمار می‌رود كه خصوصیات آن بر مجموعه تاثیر می‌گذارد.
 
 
تجربه فرد از فضای سه بعدی نمایشگاه نتیجه یك ادراك سریع است. این ادراك در محیطی با ساختار روشن، آسان‌تر و با خستگی كمتر به دست می‌آید تا در فضائی كه تركیب ضعیف و ناخوانایی دارد. نمایشگاه نوع خاصی از فضا است كه در آن علاوه بر رابطه انسان – فضا یك رابطه پیچیده بین فضا و شیء وجود دارد. در قسمتهایی از نمایشگاه كه دارای مجموعه‌های نمایشی ثابت است. معماری را می توان تا حد امكان با اشیاء تطبیق داد ولی در قسمتهای قابل انعطاف، این امر فقط از طریق تزئینات و تمهیدات فراوان عملی است. 
 
 
 
ترتیب قرارگیری اشیاء
ترتیب اشیاء نمایشی به بازدیدكنندگان و خصوصیات اشیاء نمایش بستگی دارد.
رابطه بازدیدكننده و شیء نمایشی به شرح زیر است:
1- هر چه نسبت بازدیدكنندگان به اشیاء نمایشی كمتر باشد. امكان تمركز و اینكه هر بازدیدكننده بتواند آزادانه با شی نمایشی ارتباط برقرار كند، بیشتر می‌شود.
2- در یك بازدید گروهی تماس نزدیك با شیء نمایشی بدون ایجاد زحمت برای سایر اعضا گروه ممكن نیست. بازدیدكنندگان باید به ترتیبی گرداگرد شیء نمایشی قرار بگیرند كه همگی فاصله‌شان تا آن مساوی باشد.
نورپردازی گالری‌ها 
الف) نورپردازی طبیعی (نور روز): به دلایل اقتصادی، فیزیولوژیكی و تنوع، این نوع نورپردازی هنوز بهترین وسیله روشنایی است و اگر مسائل حفاظتی اشیاء اجازه دهد ارجحیت، نور روز است. جهت نور ممكن است از بالا (عمودی) یا از پهلو (افقی) باشد. مدتهاست كه ارزش نورپردازی از بالا در طراحی موزه‌های استفاده می‌شود كه امتیازات آن عبارتند از:
الف- نورپردازی از بالا روشی است راحت‌تر و ثابت‌تر در نورپردازی و كمتر در معرض موانع جنبی در داخل و خارج از بنا مانند ساختمانهای دیگر و درختان قرار می‌گیرد.
ب- نوری كه از بالا به تصاویر یا سایر اشیاء به نمایش گذارده می‌تابد، قابل تنظیم است و تامین نور كافی و یكنواخت آن دیدی بسیار مناسب با حداقل بازتاب یا انحراف به وجود می‌آورد.
ج- امكان به نمایش گذاشتن اشیاء بیشتری را در فضای نمایشگاه امكان‌پذیر می‌سازد.
د- با توجه به حذف پنجره‌ها و كاهش راههای ارتباطی، فضای نمایشگاه از امنیت بیشتری برخوردار شده و تمهیدات امنیتی نیز كاهش می‌یابد.
ب) نورپردازی جانبی (افقی)
اینگونه نورپردازی از طریق پنجره‌ها و نورگیرهای معمولی به اشكال و ابعاد مختلف و در مكانهای مناسب در دیوارها انجام می‌شود. پنجره‌ها و نورگیرها معمولا یا در ارتفاعی كه بازدیدكننده قادر به دیدن محوطه بیرون باشد و یا در ارتفاعی بالاتر نصب می‌شود. دیوارهایی كه پنجره‌ها با ارتفاع معمولی بر روی آنها نصب شده، غالبا بدون استفاده هستند و علاوه بر آن اشیاء نمایشی كه بر روی دیوار مقابل این پنجره‌ها نصب شده‌اند نیز به خاطر وجود نور از مقابل دارای انعكاس هستند كه مانع دید كامل و روشن می‌گردد. با این وجود، اینگونه پنجره‌ها برای اشیایی كه روی دیگر دیوارها و در زاویه‌ای درست نسبت به منبع نور قرار دارند، نور مناسب و دلپذیر به وجود می‌آورند.
 
 
ج) نورپردازی مصنوعی
ملاحظات تكنیكی و مشكلات نگهداری مربوط به استفاده از نور مصنوعی از جمله عوامل
موثر بر كاهش كاربرد نور مصنوعی در فضاهای نمایشگاهی بوده است. نور مصنوعی از منابع نقطه‌ای یا خطی تأمین می‌گردد و از این رو چون سطوح تعدیل كننده شدت آن با نور فضا قابل مقایسه نیست، لذا دستیابی به شرایط مشابه نور روز نیز تا میزان محدودی امكان‌پذیر است.
آمفی تئا تر
 
 
 
ساختار عمومی فضاهای نمایشی
ساختار عمومی فضاهای نمایشی می‌باید بر اساس سلسله مراتبی از فضاهای عمومی (مانند كارگاههای تولید نمایش و فضای كارمندان) استوار گردد. و نحوه دسترسی به مجموعه فضای نمایشی و تردد در فضاهای داخلی ان با توجه به حریم محدوده فضایی بخشهای مختلف آن انجام گیرد.
ساختار فضایی اینگونه ساختمانها را با توجه به اصول هدایت كننده فوق می‌توان به دو عرصه بیرونی و درونی تقسیم نمود.
الف) عرصه بیرونی فضای نمایشی: این عرصه به طور كلی در ارتباط مستقیم با تماشاگران است
ب) عرصه درونی فضای نمایشی: این عرصه شامل كلیه فضاهایی است كه مربوط به امور نمایشی و اداری می‌شوند و از این رو با كاركنان و بازیگران ارتباط مستقیم دارند.
 
شكل و انواع مختلف صحنه نمایش
الف-تئاترهای دارای صحنه ایوانی كه اینگونه تئاترها امكان نمایش فیلم را نیز دارند.
ب-تئاترهای دارای صحنه میدانی كه صحنه از هر سو با تماشاچیان احاطه شده در اینگونه تئاترها حداكثر عمق میدان تماشاگران حداكثر 6 تا 7 ردیف است و در صورتی كه جایگاه در یك سطح باشد. حداكثر تماشاگر از 300 الی 400 نفر بیشتر نخواهد بود.
ج - تئاترهای دارای صحنه هلالی یا صحنه آزاد جلو آمده. در این تئاترها صحنه به قلب جایگاه تماشاگران مشیده شده و ورودیها معمولا در پشت صحنه و یا در داخل جایگاه تماشاگران قرار دارند.
د- نوع دیگر از تئاتر كه تركیبی از موارد بالاست در دوران معاصر مورد توجه طراحان بوده است. این نوع تئاتر با برخورداری از یك صحنه انعطاف‌پذیر برای تبدیل به شكلهای مختلف از خصوصیتی مستقل برخوردار است. صحنه در اینگونه تئاترها می‌تواند با جابجایی صندلی‌ها و قسمتهایی از كف به صورت ایوانی – میدانی و هلالی ظاهر شود به اینگونه صحنه‌ها چندشكلی می‌گویند.
شیب سالن نمایش
در نمایشات تئاتری زنده معمولا از فاصله 12 متری، حالتهای احساسی صورت بازیگران قابل رؤیت نیست و حركت آنها نیز از فاصله بیشتر از 
20 متر نیز به خوبی دیده نمی‌شود.برای تأمین دید بهتر تماشاگران لازم است تا كف جایگاه شیب ملایمی داشته و یا به صورت پله‌ای طراحی شود. میزان شیب در طبقه همكف جایگاه برای حفظ امنیت تماشاگران و سهولت رفت و آمد افراد معللو كه با صندلی چرخ‌دار حركت می‌كنند، حداكثر 10% است و شیب‌های بیشتر بصورت پله‌ای باید طراحی شوند كه حداكثر آن 35% است.
 
صندلی تماشاچیان
ابعاد صندلی تماشاچیان طبق استانداردها حداقل عرض 45 سانتی‌متر را باید داشته باشد و فاصله پشت تا پشت صندلی‌ها حداقل 90 سانتی‌متر و تا 1/1متر نیز می‌تواند باشد.
حداكثر فاصلة هر صندلی از در خروجی نباید از 15 متر بیشتر باشد و حداكثر فاصلة هر صندلی از راهرو جانبی 450 سانتی‌متر باشد. و تعداد مجاز صندلی‌ها در هر ردیف به ازای هر راهرو 7 صندلی می‌باشد بهترین چیدمان صندلی‌ها بصورت قوسی و اختصاص ندادن بهترین نقاط دید(مركز) به راهرو می‌باشد.
اتاق رختكن (تنفس) بازیگران
این اتاق محل استراحت، رختكن و گریم بازیگران می‌باشد. در فضاهای نمایش كوچك یك اتاق 20 متر مربعی برای این منظور كافی است ولی در فضاهای نمایش بزرگتر یك سالن غذاخوری یا آشپزخانه و محل استراحت جداگانه‌ای نیاز است.
از این مكان یك اتاق پرو لباس، سرویس بهداشتی و آینة قدی,كمدوسایل, و میز گریم برای گریم بازیگران قرار دارد.
اتاق سخنرانی
در هنگام برگزاری جلسات سخنرانی در سالن نیاز به یك اتاق جهت میهمانان سخنران وجود دارد. كه قبل و بعد و بین سخنرانی 
از سخنران پذیرایی گردد. در این فضا كه مساحت آن 30 متر مربع می‌باشد سرویس‌های نه و مردانه، محل نشستن و استراحت و سایر وسایل مانند كمد رختكن و … وجود دارد.
 
نورپردازی صحنه
نحوه تابیدن منابع نورانی در بالای صحنه و پلهای صحنه و پلهای روشنایی در بالای جایگاه تماشاگران قرار دارند، معمولا تحت زاویه‌ای بین 55 درجه تا 40 درجه است. بطوریكه تمام صحنه را از جلو تا عقب آن توسط یكی از عناصر نورانی و یا سایر آنها، پوشش داده شود. با افزایش ارتفاع منابع نور می‌توان دامنه پوشش آنها را نیز افزایش داد.
استانداردها و ضوابط طراحی سینما
 
 
 
 
سالن انتظار سینما 
طبق استانداردها و ضوابط طراحی سینما مصوب سازمان مدیریت و برنامه‌ریز كشور حداقل میزان سطح اشتغال سالن انتظار سینما به ازای هر نفر 35/0 متر مربع و حداقل حجم سرانه سالنهای سینما 5/1 متر مربع می‌باشد.
تعداد صندلیهای سالن به ازای هر 100 نفر، 10 صندلی می‌باشد. در صورت داشتن اختلاف سطح سالن با بیرون حداكثر شیب راهرو ورودی 8 درصد و عرض آن حداقل2/1 متر باشد. حداقل عرض ورودی سالن انتظار به ازای هر 100 نفر 56 سانتی‌متر می‌باشد.
ورودی سینما:
به دلیل كار كردن سینما با مجتمع فرهنگی، ورودی با ورودی مجتمع یكی است و فقط یك در برای ورود به سالن انتظار منظور گردیده است.
گیشة بلیط‌فروشی
گیشه در سینما باید در مكانی باشد كه دید كافی بر فضای خارج سینما داشته باشد و در جایی باشد كه صف مربوط به آن فراهم گردد مردم در معبر عمومی و همچنین مانع ورود و خروج مردم از سینما نباشد. در گیشه بهتر است به درون سالن انتظار باز گردد ولی این در طوری نباشد كه با باز شدن آن درون گیشه مشخص گردد و سطح آن به ازای هر نفر حداقل 3متر مربع می‌باشد.
 
راهروهای سالن نمایش
عرض راهروهای سالن را بر حسب تعداد جمعیت كه از آن تخلیه می‌شوند محاسبه می‌شود ولی نه به این صورت كه این عرض متغیر باشد. و اینگونه در نظر می‌گیریم كه از تعداد جمعیت هر ردیف كه در دو طرف آن راهرو می‌باشد 60 درصد آن از هر راهرو تخلیه می‌گردند. اگر عرض در خروجی سالن نمایش از عرض راهرو منتهی به آن بیشتر باشد باید
اگر عرض در خروجی سالن نمایش از عرض راهرو منتهی به آن بیشتر باشد باید حداقل فضایی برابر عرض خروجی جلوی در ورودی داشته باشد.
حداكثر شیب مجاز در راهروهای سالن نمایش 8 درصد می‌باشد و اگر شیب بیشتر باشد باید از پله در راهرو استفاده گردد كه ارتفاع و عمق موثر پله باید طبق استانداردها باشد. 
پله‌ها و یا نقطه شروع شیب راهروهای سالن نمایش برای آگاهی تماشاگران باید با چراغ مخصوص روشن گردند. 
مصالح كف راهروها باید از مصالح غیر لغزنده و غیر اشتعال باشند.
صندلی تماشاگران
استانداردهای صندلی تماشاگران در جداول ضمیمه آورده شده است. جنس و مصالح به كار رفته در صندلیهای سالن نمایش باید مقاوم، قابل شستشو، غیر قابل اشتعال باشد و از نظر آكوستیكی، مقدار صدائی كه آنها جذب می‌كنند نباید به وجود و یا عدم وجود تماشاچی در آنها وابسته باشد. چیدن صندلیهای سالن نمایش مانند چیدمان صندلیهای آمفی‌تئاتر می‌باشد.
 
ورودی‌ها و خروجی‌های سالن نمایش سینما
ورودی‌ها و خروجی‌های سالن نمایش سینما باید به گونه‌ای باشند كه در معرض دید باشند و از ورود سروصدا به داخل و خارج سالن جلوگیری كنند.
حداقل تعداد در خروجی سالن نمایش 2 عدد می‌باشد و فقط در موارد خاص مانند گنجایش سالن كمتر از 100 می‌تواند 1 عدد باشد.
لازم به ذكر است كه برای خروج از سالن نمایش بهتر از كه درهای سالن نمایش به طرف بیرون باز گردند و برای ورود به طرف داخل باز گردند.
حداقل فاصله دو در خروجی 5 متر می‌باشد و نباید از درهای یك لنگه استفاده نمود و باید از درهای دو لنگه استفاده گردد.
درهای سالن نمایش نباید قفل داشته باشند و بهتر است دارای ثابت‌كننده‌های فشاری باشند كه با یك فشار روی آنها، در ثابت گردد.
مشخصات و استانداردهای درهای سالن نمایش در جدول آورده شده است.
سرویسهای بهداشتی سینما
طراحی و اجرای ساختمانی قسمتهای مختلف داخل سرویسهای بهداشتی باید به گونه‌ای باشد كه شستشو و گنائی مستمر تمامی دیوارها و كف‌های سرویس میس گردد.
ضوابط و استانداردهای تعداد سرویسها در جدول آورده شده است.
اتاق پروژكتور و ملحقات آن
اتاق پروژكتور شامل حداقل 2 عدد پروژكتور به ابعاد 100×60 سانتی‌متر، میزهای برگردان و بازبینی فیلم به ابعاد 80×120 سانتی‌متر واتاق تقویت‌كننده‌های صدا می‌باشد. دستگاه‌هایی مانند ركتی نایر، تابلوی اصلی برق اتاق پروژكتور، و مسیرهای نور سالن
و قفسه‌های فی مخصوص نگهداری فیلم در فضاهای مستقل قرار دارند.
اتاقك كوچكی جهت نگهداری باطریهای مخصوص روشنایی ایمنی سینما و سرویس بهداشتی در جنب اتاق پروژكتور قرار دارند.
 
ابعاد اتاق پروژكتور با توجه به ابعاد پروژكتورها، فواصل آنها از هم و از دیوارهای جانبی، و میزهای برگردان و بازبینی فیلم و دستگاههای تقویت صدا در نظر گرفته می‌شود.
دیوارها و كف اتاق پروژكتور باید قابلیت 2 ساعت مقاومت در مقابل آتش‌سوزی را داشته باشند. مصالح به كار رفته در اتاق پروژكتور جهت نازك‌كاری و آكوستیك نباید قابل احتراق باشند كف اتاق پروژكتور برای انتقال كابلهای برق و صدا باید دو جداره بوده و كفپوش آن در مقابل برق عایق باشد.جود شیر یا كبسول آتش‌نشانی در نزدیك اتاق پروژكتور نیز توصیه می‌گردد.
 
 و.